Ik mocht als voorzitter van de alumnivereniging even kort een woordje zeggenop de BIRdag vorig weekeinde. Ik gebruikte daarbij wat cijfermateriaal en goochelde wat met getalletjes. 750 leden van VBI, meer dan 300 ingeschrevenen op de BIRdag, meer dan 60 vrijwilligers die die dag in perfecte banen hebben geleid. Terechte complimenten overigens aan die mensen die die fijne datg realiseerden.
Ik was dat speechje beginnen schrijven de dag zelf nog, op de trein, onderweg van mijn thuisdorp naar Leuven, waar ik vroeger moest zijn om mee te helpen opbouwen. Ik had de avond er voor nog wat kort naar België – Italië gekeken, was bij het fluitsignaal meteen gaan slapen en had de zaterdag voormiddag wat thuis met de kindjes gespeeld. Het was pas op de trein dat ik voor het eerst, snel op mijn smartphone, het nieuws las. Donderdag Beirut en vrijdag Parijs.
Het was plots heel moeilijk om zo maar eventjes nog een speech te schrijven over “hoe goed wij wel zijn en hoe goed wij ons werk wel doen en feestjes organiseren en hoe voorbeeldig onze samenleving wel is.
Ik heb mijn speech toen aardig herschreven. Na de bedankingen en verwelkomende woorden, sloeg ik een bladzijde in mijn schriftje om en vertelde toen dit:
“Ik heb jullie nu verblijd met een aantal getallen. Maar er zijn nog twee getallen die ik jullie wil, moet, meegeven. Sommigen onder jullie die mij al eens hebben horen spreken, weten dat er soms een boos en wispelturig beest in mij schuilt dat op tijd en stond, meestal bij het lezen van de krant, zijn klauwen in mijn maagwand zet. Zo ook weer vandaag.
130 en 40. Dat waren de getallen. Het – op dat moment – gekende aantal slachtoffers van de zelfmoordaanslagen op donderdag in Beirut en op vrijdag in Parijs. In Parijs. Op twee uur rijden van Leuven. Stad van de liefde, stad van het licht.
Ik wil dan ook, zelfs op een fijne en gezellige “verbroedering-” en “gezin-”dag zoals de BIRdag, een oproep doen. Naar jullie. Jullie: bedrijfsmensen, medewerkers, werkgevers, luisteraars, sprekers, organisators, lerenden, activisten, kritiekgevers, probleemoplossers, denkers en doeners. Jullie, jong en oud, maatschappijbouwers.
Geef niet toe aan de angst. De angst die zich telkens weer manifesteert – aan elke kant van het ideologisch een sociocultureel spectrum. De angst, die enkel haat induceert, dat op zijn beurt nog meer angst opwekt.
Er is geen enkel religieus geschrift op deze planeet dat geweld en haat, in welke vorm dan ook, aanbeveelt of goedkeurt. Er is geen enkele economische, sociale of antropologische leer die “doden als argument” goedpraat.
Wees op je hoede voor die angst. Laat die niet je oordeel sturen, maar verhef je stem om met gezond verstand en zonder haat de problemen waarmee onze maatschappij en onze planeet kampt, op de juiste manier, op de juiste plaats en op duurzame wijze op te lossen.
En leef nu vooral mee met de getroffen gemeenschappen in Beirut en Parijs. Met de families, vrienden en buren de achterblijven met een enorm verlies.
Die boodschap moeten wij allen uitdragen.
Steven
Voorzitter VBI.